W naszej świadomości wciąż żywy jest podział na Polskę A i B. Pogląd ten bazuje na różnicach społecznych, gospodarczych, infrastrukturalnych. Ten kto pochodzi ze "ściany wschodniej" wie doskonale, że w ciągu ostatnich kilku lat spore zaległości udało się nadrobić. Akces do Unii Europejskiej, a co za tym idzie rozwiązanie woreczka z pieniędzmi pozwoliło szybciej i sprawniej gonić "zachód". Rzecz jasna jest jeszcze sporo do nadrobienia jednak na rozwojowej mapie Polski Wschód od jakiegoś czasu jedzie na piątym biegu. Nie jest to artykuł o zbawiennych skutkach funduszy strukturalnych więc wracam na właściwy tor. Do rozwoju futbolu potrzebne jest boisko, piłka, ochraniacze, zawodnicy- chyba niczego nie pominąłem. Trzy pierwsze elementy zdobyć nie trudno (przynajmniej w teorii)  gorzej z tym czwartym, zdecydowanie najważniejszym.

 

 

Jeżeli prześledzimy historię polskich zespołów to zauważymy pewną prawidłowość- studencką prawidłowość. Większość naszych drużyn do tej pory bazuje na absolwentach szkół wyższych, coraz częściej również uczniach szkół ponadgimnazjalnych. Student zgodnie z powszechną opinią nie ma nic do roboty to czemu nie może się czepić jajowatej piłki. Do tego "powszechna" wśród braci studenckiej znajomość języka angielskiego i mamy odpowiedni grunt pod futbol. W dużych ośrodkach miejskich nie trudno również o obokrajowców- nie tylko amerykanów- którzy mniej lub bardziej profesjonalnie zetknęli się z futbolem amerykańskim. Warszawa, Poznań, Wrocław, Trójmiasto, aglomeracja Śląska, Kraków- w tych ośrodkach pozyskanie zawodników, trenerów i również sportowych działaczy  nie stanowiło problemu. Więcej ludzi to i jest w czym wybierać. 

 

Ktoś zapyta skąd się wzięli jacyś działacze?! Od 2006 roku pojawiło się nie tylko kilkanaście zespołów, kilkuset nowych zawodników, kilka tysięcy nowych fanów, ale również spora grupa profesjonalistów, którzy nie grają, nie trenują, a pomagają by ten nasz pociąg dalej pruł do przodu. Prezesi, dyrektorzy sportowi, marketingowcy, rzecznicy prasowi, panowie od przygotowania boiska itd. Tak, tak obecnie nasza futbolowa rzeczywistość nie składa się już tylko z zespołu (zawodnicy + trener), a klubu (zawodnicy + trener+ działacze+ grupa kibica+ itd). To wysokie C jest ważne bo świadczy o profesjonalizacji i klubów i ligi. Dla nowych drużyn, lub osób chcących takową założyć poprzeczka często zawieszona jest wysoko- bynajmniej nie chcę jej obniżać. 

 

Prekursorzy futbolu nad Wisłą rozwijali się ewolucyjnie mając na to kilka lat. W chwili obecnej nowe drużyny muszą wykonać olbrzymi skok, by dołączyć do elity. Apetyty nie tylko na płaszczyźnie sportowej, ale również organizacyjnej zostały wyostrzone. Oprócz zwycięstw fajnie jest mieć olbrzymią publikę, dobrego komentatora, zespół cheerleaderek, udany show w przerwie, zarówno przed jak i po meczu spory szum w mediach. Lista oczekiwań (marzeń) bardzo się wydłużyła. Skoro inni mają to my też musimy. Jednak inni pracowali na to kilka lat, przez klub przewinęło się sporo mądrych głów z mnóstwem wspaniałych pomysłów (akcje charytatywne, promocje w szkołach, na uczelniach itd). Mieli również kręgosłup, wokół którego reszta się budowała. Był to jeden człowiek lub grupka osób. Łączył ich zapał do pracy na rzecz innych, entuzjazm z wprowadzania do Polski czegoś nowego, duma z rozwijania w swoim mieście nowej dyscypliny. Tacy ludzi w tym kraju to niestety towar deficytowy co nie znaczy, że tu i ówdzie ich nie ma.

 

 

Futbol w tej wschodniej perełce rozwijał się rówolegle w Białymstoku i Łomży. Jackals niestety nie doczekali debiutu ligowego natomiast Lowlanders w pierwszym sezonie, wygrywając w finale PLFA II z łódzkimi Torpedami, awansowali do ekstraklasy. Drugi sezon przyniósł degradację, ale w stolicy województwa podlaskiego się nie łamią i obiecują rychły powrót na pierwszoligowe boiska. Dodatkowo współpraca z mińskimi Żubrami (spotkania sparingowe, wspólne treningi, campy szkoleniowe, wreszcie wymiana zawodników) jest świetnym dowodem na to, że wzmocnień można szukać nie tylko na zachodzie. Czy doświadczenia białostockie można przenieść do południowych sąsiadów?!

 

 

Ziarenko zostało posiane a plon wyrasta. Niestety nie tak szybko jak zakładano stąd brak lubelskich Titans w PLFA  II 2010. Szerzej o absencji w lidze, a także o planach na najbliższą przyszłość w wywiadze z Sergiuszem Kuczyńskim, który poniżej. Chciałbym się skupić na jeszcze głębszym południu - mianowicie Podkarpaciu. Rzeszów przez wielu analityków jest uważany za najszybciej rozwijające się miasto w Polsce. Wskaźnik bezrobocia niski (pieniądze są), świetna infrastruktura (boisk nie brakuje), kilka dobrych uczelni a co za tym idzie spora grupka studentów- grunt pod fubol jak znalazł. Faktycznie w stolicy podkarpacia ostatnio coś się ruszyło. Na ostatnie treningi, które odbywają się w hali Politechniki Rzeszowskiej, przychodzi po 20 osób. Dodatkowo studenci tej uczelni trenujący futbol amerykański, wzorem swoich kolegów z Katowic czy Słupska zamierzają założyć koło sportowe a w przyszłości stać się sekcją AZS PRz. Ravens, bo tak najprawdopodobniej będzie nazywać się drużyna z Rzeszowa, obecnie są bez trenera- niemal wszędzie towar deficytowy. Rzeszowianie nie mają również ochraniaczy i sponsora strategicznego. Jak potoczą się dalsze losy Kruków przekonamy się w ciągu najbliższych kilku miesięcy. Może do tego czasu powstanie druga drużyna- Przemyśl Bears! Czas pokaże.

 

 

Tężyzny fizycznej, przygotowania kondycyjnego w ciągu dwóch, trzech miesięcy zbudować się nie da. Poukładanej taktycznie drużyny, w której każdy na poziomie dobrym wypełnia powierzone mu zadania również. Nie można także zbudować świetnie naoliwionej machiny pomocyjno-marketingowej. To wszystko trwa, często kilka lat. Są w Polsce  zespoły, które kładły nacisk tylko na wybrane aspekty- różnie na tym wychodziły. Jedni całkowicie pomijali promocję, marketing, szum wokół drużyny i stawiali stricte na płaszczyznę sportową. Inni starali się to wszystko równoważyć. Trzecia grupa- byli również tacy- skupiali się mniej na sporcie a bardziej na promocji.  Lublin, Rzeszów mogą stać się prekursorami futbolu w swoich regionach. Otworzyła się olbrzymia szansa by wypromować sport w nowych miejscach, zaszczepić bakcyla wśród nowych kibiców. "Ściana wschodnia", "Polska B" może i nadal istnieje w świadomości polaków. Warto z tym stereotypem walczyć. Udaje się w gospodarce, nauce, infrastrukturze dlaczego więc nie ma się udać w futbolu amerykańskim?!

 

 

 

W związku z tym, że nie udało nam się do 15.02.2010 zebrać odpowiednich funduszy związanych z udziałem w rozgrywkach, zaopatrzyć się w potrzebny sprzęt nie będziemy w tym roku uczestniczyć w rozgrywkach.